Pandeminin ilk günleriydi.
Hükümet en önemli korunma araçlarını sık sık duyurdu.
Maske.
Mesafe.
Hijyen.
Mesafede sıkıntı yoktu.
Hijyende ufak tefek sıkıntılar yaşadık.
Yeterli materyal yoktu.
Kolonya başta, alkol bazlı materyallere zam üstüne zam yapıldı.
Yine de bulundu, idare edildi.
Maske;
Yoktu.
Devlet eliyle bile ulaşmakta sıkıntı yaşadık.
Tanesi beş liraya, on liraya bile maske bulamadığımız günler yaşandı.
Bugün çıkın sokağa kaldırımlar maske satıcıları ile dolu.
Adım başı maske satıcısı var.
Sudan ucuz üstelik.
Elli adet maskeyi on-onbeş liraya alabilirsiniz.
Neden böyle oldu?.
Gökten maskemi yağdı.
Yoksa;
Fırsatçılık mı vardı.
Yaşam kavgasının verildiği bir ortamda fırsatçılık yapmak ahlaksızlık değilmidir?.
Çöplerden çıkardığı maskeyi yıkayıp kullananlar oldu bu memlekette.
Yerde bulduğu kirli maskeyi takanlar gördük sosyal medyada.
Utanandan daha çok gülenler vardı yaşanılan fırsatçı ahlaksızlıklarına.
Pandemi yine sürüyor.
Hem de daha ağır biçimde.
Ama sokaklar maske satanlarla dolu.
Kutusu on-onbeş lira.
İki katlı.
Üç katlı.
Bebelere bile özel üretim maskeler satıyor işportacılar.
Gökten mi yağdı?.
**
Sevdiğim Laflar:
“AH, YERDE KALMAZ..”
